Golnaz : شعر

Sunday, December 25, 2005
سكوت تنها گناه تو اين بود كه معناي سكوت زنانه را نمي دانستي در واژه نامه ي مردانه ات سكوت زن يعني ادا و عشوه يعني حجب و حيا يعني نجابت در لغت نامه ي من اما سكوت زن يعني بغض و كينه يعني خشم و نفرت يعني شايد روزي براي خريد بسته اي سيگار رفته و هرگز بر نگردم تو نخواستي معناي اين سكوت را بفهمي واژه نامه ي خود را ورق زدي آسان تر بود كه قهوه ات را سر بكشي و فكر كني با كسي بحثم شده است همكلاسي يا همكار و همه چيز با بوسه اي با خوشي تمام مي شود تنها اگر تكه اي از سكوت ام شنيده مي شد سكوتي از جنس سياهچاله هاي فضايي به همان ژرفي به همان تاريكي و ترسناكي آن وقت مي فهميدي كه چرا ماه هاست براي خريد بسته اي سيگار رفته و هنوز بر نگشته ام شايد آن وقت مي فهميدي كه همه ي راه ها به اتاق خواب ختم نمي شود Posted by golnaz at 12:25 \| Comments (54)
Wednesday, December 14, 2005
زنانه لعنتي... پريشان بودم از جنس ِهمان پريشاني ِ تاخير عادت ماهانه ديگر باورم شده بود كه بيمارم كه مرض ِ مزمن ِ مردانه ي " گريه ممنوع " گرفته ام همه ي پريشاني هايم اما پريد همين حالا با لغزش ِ قطره اي شور شور تر از همه ي گريه هاي عمرم و حالا خيالم راحت است از جنس ِ همان راحتي ِ خيال كه با خون و درد همراه است ! Posted by golnaz at 05:10 \| Comments (36)
Wednesday, October 19, 2005
... آن سو اتاقِ نا مرتب غرق در تاریکی و خالی از تو این سو دستی که همیشه می لرزد با ناخن های آبی و تکرار 8 عدد و بوق آزاد آن سو زنگ گوشخراشی که می پیچد خود را به دیوار های اتاقِ خالی از تو می کوبد و چرتِ گربه ها را برهم می زند این سو دستِ لرزان با ناخن های آبی خسته می شود از تکرار شماره و بوق آزاد آن سو اتاقی که منتظر است صدای تو جایگزین گوشخراش ِ زنگ ها شود این سو صاحب دست های لرزان با خود می گوید صدای تو بالاخره بوق آزاد را خفه خواهد کرد Posted by golnaz at 20:42 \| Comments (4)
Friday, October 14, 2005
سوسری ِ قهوه ای هی ! سوسکِ حمام سوسری ِ قهوه ای رنگ در شگفتم چرا انسان ها از تو بیزارند زنها با دیدن ات جیغ می کشند مردها شجاع می شوند و دنبال لنگه دمپایی می گردند اما من می دانم که تو بی آزاری پاهایت زبر است و سبک از رویم که رد می شوی تنها قلقلکم می دهی اما پاهای آن دیگران سرد است و زمخت رد نمی شوند آنقدر می مانند تا زیر سنگینی شان له شوم می گویند تو پلی فاژی یعنی همه چیز خوار حتی جنازه ی هم نوع ات را می خوری و با مدفوع انسان ها عشق می کنی می گویند تو آلوده ای به من بگویید این روزها کیست که آلوده نیست ؟ کیست که همنوع اش را نمی درد ؟ و کیست که روزی هزار بار به گه خوردن نمی افتد ؟ Posted by golnaz at 12:53 \| Comments (10)
Saturday, October 08, 2005
... بی اجازه ی بزرگ تر ها عاشق تو شدم و فریاد زدم بی آنکه شرم ِسرخ روی گونه هایم بماسد سرم را بالا گرفتم زل زدم در نگاه های غرق ِ غضب و فریاد زدم : نه ! زن کنار تو می ماند گیرم که در هیچ دفتر خانه ای ثبت نشده باشد روز ها و شب ها را با تو رنگ می زند بی آنکه مرد عبا پوشی در کار باشد و گل چیدن و گلاب آوردنی زن خود را با سکه های طلا نمی شمرد از حریر و تور سفید و ناخن مصنوعی ِ قرمز بیزار است لاک آبی می زند موهایش همیشه کوتاه است تو را دوست دارد و زندگی را راحت اش بگذارید همین ! Posted by golnaz at 20:07 \| Comments (34)
Friday, May 27, 2005
... پایان هر عشقبازی هرزه ی کوچک با شگفتی می نوازد شانه هایت : _ بالهایت را در کدامین آسمان ، صاعقه به آتش کشیده است؟ Posted by golnaz at 14:48 \| Comments (24)
Wednesday, May 25, 2005
شلاق شلاق هوا را می درد می نشیند روی کتف هایم پلک هایم را به هم فشار می دهم این بار که فشار از پلک هایم برداشته می شود از سینه هایم خون می چکد و ازنگاه تو اشک _ آتش نگاهت می سوزاندم ! شلاق دوباره به هوا می رود _ و اشک های تو خاموش اش نخواهد کرد ! شلاق از دستت رها می شود کدام یک بیشتر درد کشیده است من یا تو ؟ Posted by golnaz at 14:06 \| Comments (10)
Thursday, March 17, 2005
استفراغ عاشقانه هایت را که بر صورت ام بالا می آوری دلم آشوب می شود نه از حجم سنگین و متعفن کلمات که همانطور نجویده و هضم نشده بالا آمده ، به سر و رویم می پاشد و از موهایم می چکد که هر چه می سایم پاک نمی شود از صورت ام . آشوب می شود دلم وقتی تلنگری در گوشم می گوید صدای تمامی مردان به گاه گفتن " دوستت دارم " چقدر شبیه است به هم همان لحن کشدار همان لرزش های عصبی و همان نفس های عمیق قبل و بعد اش قبل و بعد از بالا آوردن عاشقانه هایشان و به گاه گفتن " دوستت دارم " Posted by golnaz at 00:06 \| Comments (34)
Tuesday, January 25, 2005
پودر های رنگ و وارنگ پودر های رنگ و وارنگ را دوست دارم جعبه ی جادویی سایه هایم را می گویم آخر کمک ام می کنند تا خودم را خود واقعی ام را پشت رنگ های شادشان قایم کنم پودر های آبی و بنفش و نقره ای را پشت پلک هایم می نشانم و گل بهی را روی گونه هایم هر روز هر روز صبح از لحظه ای که بیدار می شوم کار من همین است که چشم های پف کرده از گریه های شب قبل را با پودرهای آبی و بنفش و نقره ای بیارایم و به گریه هایم رنگ دگر ببخشم آبی و بنفش و نقره ای این بازی را تازه آموخته ام که همه ی درد ها را می توان زیر پودر های رنگ و وارنگ پنهان کرد حتی جای زخمی کهنه و جای پنجه ی همه ی این روز ها و جای لگد همه ی این سال ها غم هایم رنگ آبی و بنفش و نقره ای و گل بهی به خود می گیرند و دیگر به چشم خودم هم نمی آیند دختر رنگ و وارنگی در آینه ساده دلانه به من می خندد تو هم که دیگر از پشت این همه رنگ دردم را نمی بینی نمی فهمی و با لبخندی چندش آور ، نگاهی هرزه به صورت آبی و بنفش و نقره ای و گل بهی ام می اندازی و دستی به آن اندام مایه ی افتخار تاریخی ات می کشی و می گویی : آه ، چه هوس انگیز شده ای ! ساعتی دیگر از آن دختر رنگ و وارنگ ، تنها رنگین کمانی بر سپیدی بالش باقی خواهد ماند و لاشه ای بی رنگ در آغوش تو ! وحشت نکن ... Posted by golnaz at 00:06
Monday, January 24, 2005
جشن در این برهوت بی نهایت به زانو افتاده ام و جان می کنم کفتارها قهقه زنان گردم می رقصند و لاشخورها بالای سرم می چرخند می دانم بوی خون به این سو کشید ستشان هر یک به این امید که پاره ای از گوشت تنم را در دهان مزه مزه کنند اینجا زنی دارد می میرد و کفتار ها و لاشخور ها رقصان و چرخان در گوش اش عاشقانه هاشان را می سرایند ! Posted by golnaz at 00:59
Wednesday, January 12, 2005
شاهزاده ی اسب سوار "دوستت می دارم تو زین پس از آن منی تنها از آن من از امروز همه ی دنیا را با چشمان من خواهی دید و همه ی صدا ها را با گوش های من خواهی شنید اگرهم نیازی به فکر کردن داشته باشی با مغز من فکر خواهی کرد زیرا که من دوستت می دارم و تو زین پس از آن منی " شاهزاده ی اسب سوار چنین گفت غافل از آنکه در همان گاه دخترک قصه ی ما رویای بهترین های دنیا را می دید و غرق در افکار ممنوعه بود شاهزاده ی اسب سوار نمی دانست قفس طلایی بازوانش تا چه حد برای دخترک تنگ است شاهزاده ی اسب سوار خبر نداشت که تنها می تواند مالک حجمی از خون و گوشت باشد تنها خون و گوشت ... Posted by golnaz at 21:57
Wednesday, January 05, 2005
خود زنی ! برای او که خوب می داند چه می گویم ... _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ پشت پلک هایم خطی سیاه و کلفت می کشم تا نزدیک ابروها چشمانم گیرا می شوند و اسیر خط کلفت وسیاه مبادا کمی دورتر و آن سو تر را ببینند خوب نگاهم کن من روشنفکرم در کافه ای که در آن بوی روشنفکری تا چند روز حتی لباس های زیرم را معطر می کند می نشینم و هرآنچه کتاب روشنفکری تا امروز خوانده ام و هرآنچه فیلم روشنفکری تا امروز دیده ام نجویده و هضم نشده بالا می آورم البته کسی نمی داند دلم اسیر پالتوی تازه ی دختر خاله ام است و لک زده ی یک شب تا صبح وراجی در مورد پایین تنه ها و بالا تنه های زنان و مردان این دور و بر کسی نمی داند که دستان من هرچقدر هم در عطرهای گران قیمت غرق شوند همچنان بوی قورمه سبزی مادر بزرگم را می دهند کسی نمی داند تو هم باور کن که من روشنفکرم خواهش می کنم ... Posted by golnaz at 12:11
Saturday, November 27, 2004
مرد روز هاي باراني من مرد روز هاي باراني ام را گم كرده ام نمي دانم لابه لاي عطر كدام دسته گل نرگس يا در كدام يك از چاله هاي پر آب اين شهر مرد روز هاي باراني ام را جا گذاشته ام ! پشت قفسه ي كتاب هاي خاك گرفته يا لابه لاي چين و چروك ملافه ها كه از بويت رها نمي شوند نمي دانم... شايد هم پشت آينه كنارسنجاق سر صورتي كه روزي بر موهايم مي نشاندم ... موهايم را چيده ام آنچنان كه ديگر هيچ سنجاقي اسيرش نشود و تو را مرد روز هاي باراني را فقط شيطان مي داند در كدام كوچه پس كوچه ي اين شهر خاكستري گم كرده ام ! اگر صدايم را مي شنوي زود تر خود را برسان امروز باران مي باريد و من سخت دلتنگت هستم ... Posted by golnaz at 23:29
Saturday, November 20, 2004
... " تو را از دست داده ام " و هزار بار از روي اين جمله مي نويسم تا باورم شود كه تو را از دست داده ام . Posted by golnaz at 10:08
Wednesday, November 17, 2004
باروري بالشم را زير پيراهن جاي مي دهم و در خلسه ي باروري ام غرق مي شوم در آينه زني پي معجزه ي زنانه اش مي گردد اما فقط وحشت صورتش را رنگ مي زند وقتي به كودك اش مي انديشد و به خاكي كه در آن مي رويد و به هوايي كه بوي لاشه ي آزادي مي دهد درختي در من پا نمي گيرد نه ، نمي گذارم ! وقتي خيالم ايمن نيست كه درخت من مامن كبوتر خواهد شد يا از درون خواهد پوسيد يا مثل خود هنوز به بار ننشسته از زانو قطع خواهد شد ! Posted by golnaz at 23:11
Thursday, October 28, 2004
پايان اشتباه نكن گور اين عشق هزار سال پيش كنده شده بود من و تو همه ي اين سالها چه خنده آور سرگرم بزك كردن جنازه اش بوديم ! Posted by golnaz at 19:44
Tuesday, October 12, 2004
تو آزادي يادت نرود تو آزادي آنقدر آزاد كه مي تواني بين مردن و تاب خوردن بر سر دار يا مردن با ضربه هاي تيز سنگريزه و تا گردن در خاك فرو رفته يكي را انتخاب كني تو آزادي تو آزادي تو آزادي ممنونشان باش ! * تقديم به همه ي عاطفه ها ، كبري ها ، افسانه ها ، فاطمه ها ..... نفر بعدي چه كسي ست ؟ Posted by golnaz at 00:29 \| Comments (11)
Sunday, October 10, 2004
تنفس پوستي تنفس پوستي يعني آن هنگام كه بي صدا و با فاصله كنارم دراز مي كشي و همه ي ياخته هاي پوست من همه ي اتم ها ي بوي تنت را مي بلعند بوي تنت مستقيم به خونم مي رود و هر اتم از آن سوار يك گلبول قرمز مي شود و در همه ي تنم مي چرخد آنقدر كه بوي تو را مي گيرم تنفس پوستي يعني اين ! Posted by golnaz at 00:52
Thursday, September 30, 2004
هنوز هنوز كه هنوزه بعد از هزار سال صدايم كه مي كني دلم هري مي ريزد و كف اتاق پر از تيله هاي قرمز مي شود حتي به اسم خود حسودي مي كنم وقتي روي لبان باريك و كم رنگت قدم مي زند بعد هم سوار بر كبوتر صدايت نرم و سبك به هوا پرتاب مي شود تا با شنيدنش دلم هري بريزد هنوز كه هنوزه صدايم كه مي كني انگار يك نفر درهاي اين اتاق را محكم به هم مي كوبد وكف اتاق پر از خرده شيشه ها ي قرمز مي شود كه تيزي شان دستانم را نمي برد Posted by golnaz at 21:33
Tuesday, September 28, 2004
تاول مهم نيست ! مسابقه اي هم در كار نباشد ، باز هم تو برنده اي . وقتي كه بودنت تنها بهانه براي پا برهنه دويدن هاي من است ميان اين بيابان خشك بي درخت . باور نمي كني ؟ به تاول هايم نگاهي بينداز . Posted by golnaz at 20:55
Wednesday, July 07, 2004
در ستايش 18 تير مي نويسم در ستايش خون ماسيده بر ديوار و بر كتاب و در ستايش فرياد معلق در هوا و سياهي شب مي نويسم در ستايش بغض آن هنگام كه بي تاب خود را به ديواره ي حنجره مي كوبد و در ستايش اشك وقتي در كاسه ي چشم لب پر مي زند مي نويسم از تير ماه سلطنت زنجير و چاقو و گلوله و دهان هاي كف آورده و چشماني كه مي سوزد و خشمي كه از آسمان مي بارد مي نويسم از او و نازك بدنش وقتي زير لگد كبود مي شد و زنانگي اش كه به تاراج مي رفت و مخمل صدايش كه تنها در پنج دقيقه خاموش شد خاموش ! مي نويسم از عزت از احمد از زيبا و همه ي آنها كه پاهايشان را روي آسفالت داغ جاي گذاشتند و بالهايشان را در آسمان و ديگر هرگز باز نگشتند مي نويسم از تير ماه وقتي كه از نيمه گذشته بود ... Posted by golnaz at 00:05 \| Comments (8)
Monday, June 14, 2004
افسوس افسوس ! در يقه گيري اين كوچه ها و خيابان ها من همچنان همان ضعيفه ي كوچك اندام و كوته فكرم . هم او كه نبايد حرف بزند جز از هايلايت و رژلب . نبايد بينديشد جز به ابرويي كه چه زود در مي آيد و تلفني كه از صبح زنگ نخورده . هم او كه نبايد فرياد كند ، جيغ بكشد جز با لوندي هم او كه فقط گاهي اجازه دارد بي صدا سر بر بالش فرو برده تا سپيده گريه كند . Posted by golnaz at 12:40
Thursday, June 10, 2004
كولي به جاي يك جفت بال سپيد روي شانه هايم يك كوله پشتي سنگين مي خواهم و به جاي خاك معطر بهشت زير پاهايم يك جفت كتاني سبك اي مردان مهربان زمين ! همه ي عسلها و انگورها و آرامش بهشت ارزاني تان باد . من دلم مي خواهد كولي وار همه ي دنيا را با پاي پياده و كوله پشتي اي پر از موسيقي و شكلات تلخ بردوش بگردم در تاريك ترين قهوه خانه ها نفس بكشم روي نيمكت پارك بخوابم و صبح با حركت حشره اي روي تنم بيدار شوم . دوست دارم زير باران گريه كنم برقصم و بلند ترين فرياد عمرم را بكشم و شب را در مسافر خانه اي درجه ي سه با حمام و دستشويي مشترك ته راهرو آرام بگيرم ... و بعد از هزار روز وقتي همه ي انسانها را و طبيعت را و موسيقي را لمس كردم خسته و خاك آلوده به اتاق آبي ام در طبقه ي دهم بازگردم و روي اين تخت خواب آهني كنار كتاب هايم از خوشي بميرم . Posted by golnaz at 01:24
Tuesday, May 25, 2004
حوا نه ! من نمي توانستم حوا باشم . جامه ي حيا بر تنم زار مي زد بعد ها هم هرگز شرمسار نشدم از برهنگي روحم و هراسان از تيزي نگاه هاي تو مبادا خراشم دهند نه ! من نمي توانستم حوا باشم . گاز اول را هم خودت به سيب زدي ... Posted by golnaz at 23:05
Tuesday, May 11, 2004
تنهايي نه فقط از تنهايي و دست هاي ليز و لزجش حلقه به دور بازو ها يم ، كه من ذره ذره له مي شوم زير سنگيني اين بار بر دوشم . مي شنوم ، صداي گريه ي استخوان هايم كه خرد مي شوند . شايد فقط حمال ثانيه ها باشم ، اما تنها دلخوشي ام اين روزها بالش خيسي است كه هنوز بوي تو را مي دهد . Posted by golnaz at 23:31
Tuesday, April 20, 2004
ماهي حيف ! مثل ماهي سر مي خوري از آغوشم . حالا من مانده ام و دست هايي كه بوي تو را گرفته اند . Posted by golnaz at 19:45
Thursday, April 15, 2004
ناخن ها ناخن هايم هي مي شكنند و گيتارم تكيه برديوار خاك مي خورد و خاكستر افسوس ! تو هم ديگر حتي به خوابم نمي آيي . Posted by golnaz at 18:22
Sunday, April 11, 2004
كبوتر كبوتر بر لبه ي پنجره آرام گرفته و تو در آغوش من ميان بازوانم تو كه خواب مي روي كبوتر پر مي كشد و در آسمان گم مي شود . Posted by golnaz at 23:31
Wednesday, March 31, 2004
دلتنگ تو دلت براي من تنگ شده من براي خودم . ديشب خواب ديدم سگي با من حرف مي زند . Posted by golnaz at 11:32
Saturday, March 06, 2004
كشتزار كشتزار تو نبوده ام هيچگاه هر چند هميشه آن طور كه مايلي بر من وارد مي شوي . و آن هنگام كه دستان مردانه اي موم اندامم و موم افكارم را شكل مي داد من از هلال ما ه آويزان تاب مي خوردم تاب و همه ي كشتزار هاي سرسبز دنيا جولانگاه ذهن من بود . و همه ي دريا ها زير پاهايم و تو پسر بچه ي ساده دل پا گرفته از خون و شيره ام كلاه بر سرت رفت آن زمان كه سند جسمم را به نام خود زدي . من هرگز كشتزار تو نبوده ام هرگز ! ( 12 اسفند 1382 ) Posted by golnaz at 13:15
Saturday, February 28, 2004
آزادي هرگز نخواستم از آن من باشي همچون گل سر مخملينم اسير موهايم يا آن عروسك چشم آبي كه از آن من است اسير چهارچوب فلزي... نه قفسي زرين از احساس من ، كه تنها آزادي زيبنده ي توست اي كه دستانت بوي نرگس مي دهد . Posted by golnaz at 22:27
Saturday, February 07, 2004
دنياي كاغذي دنيايي كاغذي ساخته ام زير سقف اين اتاق آبي از برگ برگ كتابهايم و چه ساده دلانه در سارتر و هگل غرق شده با حافظ مي مي زنم . چه ابلهانه مي پندارم كه دنياي بيرون هم از همين جنس است شايد فقط كمي محكم تر شايد مقوايي افسوس ! در يقه گيري اين كوچه ها و خيابان ها من همچنان همان ضعيفه ي كوچك اندام و كوته فكرم . هم او كه نبايد حرف بزند جز از هايلايت و رژلب . نبايد بينديشد جز به ابرويي كه چه زود در مي آيد و تلفني كه از صبح زنگ نخورده . هم او كه نبايد فرياد كند ، جيغ بكشد جز با لوندي هم او كه فقط گاهي اجازه دارد بي صدا سر بر بالش فرو برده تا سپيده گريه كند . Posted by golnaz at 11:19
Tuesday, January 20, 2004
در من زني مي رويد در من زني مي رويد قد مي كشد پنجه به آسمان مي سايد و چشم به چشم خورشيد مي دوزد در من زني مي رويد عاشق مي شود بال در مي آورد پر مي كشد بارور مي شود و خلق مي كند در من زني زير باران مي رقصد در من زني مي رويد نق مي زند بهانه مي گيرد لج مي كند و زود گريه اش مي گيرد در من زني مي رويد كه قانع مي شود به نان خالي و گليم پاره و كاسه ي پر ز عشق و بعد پشيمان مي شود در من زني مي رويد و مي انديشد به غذايي كه دير مي پزد به مردي كه هميشه دير بر مي گردد به بچه هايي كه زود بزرگ مي شوند در من زني مي رويد زني مي بالد زني شكنجه مي بيند زني فرياد مي كشد زني سنگسار مي شود زني آه مي كشد زني اعدام مي شود در من زني مي رويد قد مي كشد به سينه ي آسمان بوسه مي زند و در آخر مي ايستد و ايستاده مي ميرد . ( 7/ دي /1381 ) Posted by golnaz at 21:15
Saturday, December 20, 2003
نه فقط از تنهاييو دست نه فقط از تنهايي و دست هاي ليز و لزجش حلقه به دور بازو ها يم ، كه من ذره ذره له مي شوم زير سنگيني اين بار بر دوشم . مي شنوم ، صداي گريه ي استخوان هايم كه خرد مي شوند . شايد فقط حمال ثانيه ها باشم ، اما تنها دلخوشي ام اين روزها بالش خيسي است كه هنوز بوي تو را مي دهد . Posted by golnaz at 22:21
Saturday, May 17, 2003
در خيال تو فرو رفتن تنها گريز من است در خيال تو فرو رفتن تنها گريز من است وقتي رگبار خشم و كينه بر سرم فرود مي آيد وقتي خشمم در گلو خفه مي شود و بغض ريا كار تر از آن است كه فرو شكند و اين خيال توست كه به دادم مي رسد . در خيال تو فرو رفتن تنها گريز من است وقتي تاريكي دستش را به صورتم و تمام تنم مي كشد وقتي جرات فرياد در من مي ميرد و تنها نگاهي مي ماند ساكت و سرگردان در پي باريكه اي از نور و باز هم خيال توست كه تاريكي را پس مي زند . در خيال تو فرو رفتن تنها گريز من است وقتي خسته و نا اميد به راهي كه از آن مي آيي خيره مي شوم وقتي باد به صورتم سيلي مي زند و موهايم را مي كشد و اشك بي ريا تر از آن است كه نبارد ناگهان خيال تو از راه مي رسد و در خود غرقم مي كند . در خيال تو فرو رفتن تنها گريز من است تنها گريز من .. تنها گريز .. 26/2/82 Posted by golnaz at 23:36
Tuesday, November 26, 2002
باران كه مي زند عجب هوايي شده . سرد و نرم و باروني . مي شينم پشت پنجره و به آسمون زل ميزنم . ديگه نه صداي داد و فريادي ، نه دودي نه بوي گازوئيلي .فقط بوي بارون و صداي بارون. عاشق بارونم . باران كه مي زند روياي تو مرا با خود مي برد حسي ميان وهم و وسوسه و غرق روزمرگي تو مي شوم در ميان چراها و ناباوري هايت پرسه مي زنم نه آنچنان دوري كه فرياد قلبت را نشنوم نه آنچنان نزديك كه مرا از روياهايت بيرون بكشي باران كه مي زند مي بينم در اين نزديكي شبدري بر تپه اي مي رويد گنجشكي از شاخه اي مي پرد و اين خيال توست كه مرا با خود مي برد و بي هدف رهايم ميكند باران كه مي زند من از ريسمان ممتد قطره ها آويزان مي شوم از اين رشته به آن رشته مي دانم عاقبت به پنجره اي خواهم رسيد كه تو در پشت آن نشسته اي و باران چشمهايت را پر كرده چشماني كه پايانه ي سفر من هستند . “ از خودم ! “ Posted by golnaz at 18:06

Sunday, December 25, 2005

سكوت

Wednesday, December 14, 2005

زنانه

Wednesday, October 19, 2005

...

Friday, October 14, 2005

سوسری ِ قهوه ای

Saturday, October 08, 2005

...

Friday, May 27, 2005

...

Wednesday, May 25, 2005

شلاق

Thursday, March 17, 2005

استفراغ

Tuesday, January 25, 2005

پودر های رنگ و وارنگ

Monday, January 24, 2005

جشن

Wednesday, January 12, 2005

شاهزاده ی اسب سوار

Wednesday, January 05, 2005

خود زنی !

Saturday, November 27, 2004

مرد روز هاي باراني

Saturday, November 20, 2004

...

Wednesday, November 17, 2004

باروري

Thursday, October 28, 2004

پايان

Tuesday, October 12, 2004

تو آزادي

Sunday, October 10, 2004

تنفس پوستي

Thursday, September 30, 2004

هنوز

Tuesday, September 28, 2004

تاول

Wednesday, July 07, 2004

در ستايش 18 تير

Monday, June 14, 2004

افسوس

Thursday, June 10, 2004

كولي

Tuesday, May 25, 2004

حوا

Tuesday, May 11, 2004

تنهايي

Tuesday, April 20, 2004

ماهي

Thursday, April 15, 2004

ناخن ها

Sunday, April 11, 2004

كبوتر

Wednesday, March 31, 2004

دلتنگ

Saturday, March 06, 2004

كشتزار

Saturday, February 28, 2004

آزادي

Saturday, February 07, 2004

دنياي كاغذي

Tuesday, January 20, 2004

در من زني مي رويد

Saturday, December 20, 2003

نه فقط از تنهاييو دست

Saturday, May 17, 2003

در خيال تو فرو رفتن تنها گريز من است

Tuesday, November 26, 2002

باران كه مي زند